همه چیز فرو می ریزد.

  داستان در نیجریه شرقی، جایی در قلب آفریقا رخ می دهد؛ در ابتدای قرن بیستم و نخستین برخوردهای فرهنگ غرب و مسیحیت با این منطقه.

   «اوکونکوو»، کاراکتر اصلی رمان، مردی ست که بر خلاف پدرش، می خواهد همه ی عناوین قبیله را به دست آورد. او سخت کوش، قوی، محکم و البته تندخوست. کسی که به شدت به آداب و رسوم قبیله ای اش پایبند است و بر این پایبندی اصرار می ورزد. کتاب با او آغاز می شود و به چگونگی رشد و بالندگی اش در قبیله می پردازد و در نهایت رو به رو شدنش با مبلغان مسیحی.

   گویی نویسنده در خود رسالتی می دیده تا این فرهنگ را به مخاطبانش معرفی کند، چرا که سرتاسر رمان پر است از اسامی و آداب و رسوم غریبی که می تواند برای خوانندگان ناآشنا با آن منطقه، جذاب و خواندنی باشد؛ ضرب المثل های محلی، ارواح، جادو، خدایان و مانند این ها که از ابتدا تا انتهای کتاب، جا به جا حضور دارند. کتاب را در واقع می توان منبع مناسبی برای آشنایی با آداب و رسوم و عقاید آن منطقه در نظر گرفت.

  ارواح و خدایان، گاه تا حد کاراکترهای اصلی، در رمان نقش پیدا می کنند و جشن ها و همه چیز به نوعی به طبیعت برمی گردد. بدیهی ست که در چنین جغرافیایی، حوادث طبیعی هم عللی ماورایی داشته باشند.

  قبیلگی در رمان بسیار اهمیت دارد و عامل پیش برنده ی وقایع بسیاری در آن است و «اوکونکوو» پایبندی سختی به آن دارد. اما در نهایت می بینیم که این سنت ها توان ایستادن در برابر فرهنگ نو را ندارند و در برابر آن به زانو درمی آیند. تقابل دیدگاه ها، از مولفه های اصلی رمان است.

  اما انگار پرداختن به همین فرهنگ قبیله ای، نویسنده را از تمرکز روی شخصیت اصلی رمان بازداشته و یکپارچگی آن را تضعیف کرده است. سنت هایی که می توانند پس زمینه ی قدرتمندی را برای شخصیت ها ایجاد کنند و البته در کنش و واکنش های آن ها موثرند، در بسیاری جاها خود باعث نادیده گرفتن آن شخصیت ها می شوند. در واقع نویسنده به جای بهره گرفتن از توصیفاتی پویا، شخصیت ها را رها کرده و به توصیف جغرافیا بیش تر بها داده است و  در برخی از قسمت ها، اصلا هیچ توضیحی برای اصطلاحات بومی به کار رفته در متن نمی دهد. واقعا این همه اسامی در کتاب به چه کار می آیند؟!

  مترجم هم در هر صفحه، هرچه اسم بوده را در پاورقی به لاتین نوشته است و همین بر این عدم تمرکز افزوده است. ترجمه هم در جاهایی لنگ می زند.

  در بهترین حالت، کتاب را می توان به عنوان یک منبع برای مطالعات فرهنگی در نظر گرفت، اما نه به عنوان یک رمان؛ چرا که از ساختار و پرداخت محکمی برخوردار نیست. 

مشخصات کتاب:

همه چیز فرو می ریزد، نوشته: چی نوآ آچه به، ترجمه: گلریز صفویان، انتشارات سروش، چاپ دوم: ۱۳۸۸.