مدال

  

گری (دانیل دی لوئیس):

"کدوم مدال؟ کدوم مدال؟ تنها مدال مسخره ای که تو خونه ی ماست. همون مدال کثافت رو می گم. همون مدالی که واسه فوتبال گرفتم. تو وایستاده بودی کنار زمین، داد می زدی و دستور صادر می کردی و فقط زل زده بودی به من. تو اصلا نمی دونستی فوتبال چی هست. فقط اومده بودی ببینی من کجای کارم اشتباهه. من هیچ وقت نمی تونستم کاری کنم که به نظر تو خوب بیاد. آخر بازی هم اومدی پیشم می گی:«گری تو خطا کردی؟» منم همین جوری گذاشتم رفتم. حالا یادت اومد؟ از دستت در رفتم تو رختکن. افتادی دنبالم دوباره گفتی:«گری تو خطا کردی؟». پدر بچه های دیگه اون جا بودن، داشتن بهت می خندیدن. اسمت رو گذاشته بودن «جوزپه ی بیچاره». بعد من فرار کردم و قایم شدم. اسمت رو روی زمین نوشتم؛ اسم مزخرف احمقانه ت رو جوزپه. اسمت رو روی یه جای پر از کثافت نوشتم و روش ادرار کردم. روش ادرار کردم، چون درسته که من واسه گرفتن اون توپ خطا کردم، ولی مگه مهم بود؟ ما بازی رو برده بودیم. برای اولین بار تو زندگی مون، ما بازی رو برده بودیم. تو لذت داشتن اون مدال رو زهر مارم کردی. رفتم امانت فروشی مدال رو گرو بذارم، بهم می خندیدن. حتی پنجاه پنی هم به خاطرش حاضر نبودن بدن. از اون جا بود که من شروع کردم به دزدی تا ثابت کنم که اصلا مفت نمی ارزم..."

از دیالوگ های فیلم «به نام پدر»٬ جیم شریدان، ۱۹۹۳

جایی که گری در پاسخ به سوال پدرش جوزپه، که حالا هر دو در زندان اند، درباره ی مدالی در گذشته می گوید.