در راه تو هرکس به گمانی قدمی زد...

برای طرح مستندی که دارم، با معاون پشتیبانی اداره تماس گرفتم؛ طرح درباره ی دانش آموزان افغان است. از قرار، حراست اداره که روز شنبه خیلی استقبال کرده بود، حالا نظرش برگشته است!

حرف های آقای معاون ناامید کننده بود . همه اش نگران این هستند که در فیلم نقدی صورت بگیرد؛ می گفت اگر ما هزینه کنیم و این دانش آموزان از شرایطشان بنالند، چه کنیم؟!

 و این که شما باید از اداره کل و اداره ارشاد و ... مجوز بگیرید و حراست اداره فیلمنامه را تایید کند، بعد به بحث مالی می رسیم! که گفتم اداره فقط باید مجوز فیلمبرداری در مدارس را بدهد و نیروی انتظامی هم مجوز فیلمبرداری در فضاهای باز که این دومی  یک کار روتین هست که هر روزه انجام می شود. بدنه ی فیلمنامه  را هم ببینند، اما در این مستند، بخشی از کار بداهه است...

در مجموع برداشتم این بود که هیچ تمایلی ندارند که کار انجام شود.- و تازه انگار که چه قدر می خواهند هزینه کنند!!

 خلاصه این که بعید می دانم با این گرفت و گیرها بشود کار را انجام داد؛ یا باید کاملا سفارشی کار کرد - که اصلا مگر تبلیغ کالاست؟! و این که عقیده ی من بر این است که هرآنچه هست را باید نمایش داد و مخاطب خودش باید نتیجه گیری کند، نه این که چیزی را به او تلقین کرد.

  و یا از خیرش گذشت!

٭عنوان از عطار