تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم...

 درود بر شما دلاورمردان ایرانی...

شما دِینتان را به خاکتان ادا کردید. شما دل مردمان رنج کشیده تان را شاد کردید تا حتی برای لحظاتی هم که شده، دردهایشان را فراموش کنند.

شما نام ایران زمین را به تاریخ شکوهمندش گره زدید.

درود بر غیرت و شجاعتتان!

زنده بادا تماشاگرانی که در تمام طول مسابقه، یک دم از تشویق تیم ملی شان دست نکشیدند و همه ی آن هایی که از هر نژاد و مذهب و رنگی، برای سرفرازی ایران دعا کردند.

 وقتی به ماه های گذشته نگاه می کنیم، به بحث هایی که بر سر لباس تیم ملی، بازی های تدارکاتی و امکانات آن پیش آمد؛ روزهایی که تیم ها بازی های تدارکاتی شان با ایران را به هم می زدند....، آن وقت ارزش کار این دلاوران بهتر برای ما مشخص می شود.

 این جام یک شگفتی بود برای ما و آخرین شگفتی در بازی با پرتغال اتفاق افتاد. قهرمان اروپا در برابر ایران روی به وقت کشی آورده بود و از تساوی با ما به دور بعد صعود کرد!

 مراکش هم قهرمان آفریقا بود؛ تیمی که بردیمش.

و اسپانیا را با همه ی ستاره های رئال و بارسا و ... مقهور دوندگی و شجاعتمان کردیم.

پ.ن:

عنوان از مهدی اخوان ثالث