در ستایش تنهایی، موسیقی و عشق...
افسانه ی ۱۹۰۰، جوزپه تورناتوره،۱۹۹۸
امتیاز: ۴/۵ از ۵
فیلمی یکدست و خوش ساخت که هم به لحاظ محتوا و هم به لحاظ فنی، قوی ست.
تورناتوره، استاد بیان مفاهیم عمیق، در قالب سینماست.
گفت و گوهای فیلم از نقاط قوت آن است که احتمالا به منبع اقتباسش که یک نمایشنامه ی تک گویی ست برمی گردد.
نقش موریکونه ی فقید هم بسیار مهم است چرا که موسیقی، حضوری تعیین کننده در فیلم دارد.
تیم راث به راستی انتخاب درستی برای بازیگر نقش اصلی ست.
بله،وآنقدر خاس بود.دوبار دیگه.از ابتدا.تا انتها فیلم رو دیدم.
بخش تک گویی اش رو خیلی دوست داشتم.
بخش تنهایی اش،یاد آور آنچه که مرحوم کیارستمی فرموده بود شد.
وخوب.خیلی ممنون بابت ئی معرفیِ زور زور خاسِ شما.
چه خوب!
تک گویی ش اون قدری خوب هست که بتونه پایانی درست برای چنین فیلمی باشه و تاثیری رو که باید می ذاره.
حیف که آقای کیارستمی زود رفت.
محبت دارید. زور سپاس ئه رای حضورتان.
"در ستایش تنهایی،موسیقی و عشق..."
بابت به تصویر کشیدنِ ۱۹۰۰ خیلی خیلی ممنون و سپاسگزارم.
بعد خواندن پست ،فیلم رو دیدم؛زور زور خاس بود.
سلامت و شاد باشید همیشه.
خواهش می کنم،
سپاس از شما که وقت می ذارید و می خونید.
چه خوب که فیلم رو تماشا کرده اید.
زور سپاس از حضورتان.