فلسفه های لاجوردی
یادداشت های من...فلسفه های لاجوردی
یادداشت های من...درباره من
"پرواز را به خاطر بسپار
پرنده مردنی است..."
ف.ف.
ادامه...
پیوندها
ابر برجسب
شعر واگویه خاطره کتاب عکس ارزیابی شتابزده نقاشی شاملو فروغ فرخ زاد استاد شجریان ویدئو انیمیشن موزه معماری بهرام بیضایی جاودانه های تاریخ سینما سینما تئاتر فیلم موسیقیجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 5
- بهمن 1402 1
- دی 1402 2
- آذر 1402 1
- آبان 1402 1
- مهر 1402 3
- شهریور 1402 4
- مرداد 1402 4
- تیر 1402 4
- خرداد 1402 3
- اردیبهشت 1402 3
- فروردین 1402 2
- اسفند 1401 4
- بهمن 1401 1
- دی 1401 2
- آذر 1401 1
- آبان 1401 1
- مهر 1401 1
- شهریور 1401 5
- مرداد 1401 3
- تیر 1401 1
- خرداد 1401 2
- اردیبهشت 1401 1
- فروردین 1401 4
- اسفند 1400 1
- بهمن 1400 1
- دی 1400 1
- آذر 1400 2
- آبان 1400 1
- مهر 1400 7
- شهریور 1400 5
- مرداد 1400 11
- تیر 1400 10
- خرداد 1400 7
- اردیبهشت 1400 13
- فروردین 1400 16
- اسفند 1399 4
- بهمن 1399 7
- دی 1399 7
- آذر 1399 7
- آبان 1399 8
- مهر 1399 3
- شهریور 1399 6
- مرداد 1399 3
- تیر 1399 7
- خرداد 1399 4
- اردیبهشت 1399 3
- فروردین 1399 3
- اسفند 1398 2
- بهمن 1398 4
- دی 1398 10
- آذر 1398 12
- آبان 1398 13
- مهر 1398 5
- شهریور 1398 9
- مرداد 1398 10
- تیر 1398 10
- خرداد 1398 8
- اردیبهشت 1398 8
- فروردین 1398 11
- اسفند 1397 19
- بهمن 1397 13
- دی 1397 10
- آذر 1397 8
- آبان 1397 4
- مهر 1397 11
- شهریور 1397 20
- مرداد 1397 29
- تیر 1397 25
- خرداد 1397 28
- اردیبهشت 1397 21
- فروردین 1397 17
- اسفند 1396 20
- بهمن 1396 19
- دی 1396 5
- آذر 1396 8
- آبان 1396 10
- مهر 1396 7
- شهریور 1396 15
- مرداد 1396 9
- تیر 1396 10
- خرداد 1396 7
- اردیبهشت 1396 9
- فروردین 1396 15
- اسفند 1395 14
- بهمن 1395 22
- دی 1395 41
- آذر 1395 29
- آبان 1395 13
- مهر 1395 13
- شهریور 1395 15
- مرداد 1395 18
- تیر 1395 17
- خرداد 1395 2
- اردیبهشت 1395 4
- فروردین 1395 3
- اسفند 1394 1
- بهمن 1394 5
- دی 1394 5
- آذر 1394 10
- آبان 1394 149
جستجو
آمار : 304990 بازدید
Powered by Blogsky
فلاکت!
"مردم هر روز می میرن. می دونی قبل از مردن آخرین فکری که از ذهنشون می گذره چیه؟
هیچ وقت فرصت رسیدن به اون چیزی که می خواستم رو نداشتم."
از دیالوگ های "اِدی"(مورگان فریمن) در فیلم"عزیزمیلیون دلاری" کلینت ایستوود، ۲۰۰۴
به هر طرف که نگاه می کنم فلاکت می بینم و بدبختی؛ در مترو، در اتوبوس، در بساط دستفروش های میدان آزادی...
مردمان فرودست، دست و پا می زنند زیر بار این فلاکت...
چه بر سر این خاک و مردمانش آمده است؟!
پ.ن:
عکس از "Swarat Ghosh"
اسماعیل بابایی
چهارشنبه 9 اسفند 1396 ساعت 20:03
چه همدرد . چه حس نزدیکی ....
واقعا چه بر سر ما آمده که غم و اندوه از ذره ذره وجودمان میبارد ...
این روزها مرگ موذیانه در مخیله ام سما میکند ... مداام با وحشت از خواب میپرم که اگر بعد دفن من زنده بشم چیکار باید بکنم !! مسخره است .
انقدر فضا سنگین و مصیبت بار هست که چنین افکار چرندی به ذهن رخصت ورود میدهد ..
اندیشیدن به دردهای یک اجتماع، نشانه ی زنده بودن شماست؛ کم نیستند آدم هایی که بویی از انسانیت نبرده اند و چه بسا کاخ خود را بر استخوان های مردم ضعیف بنا کرده اند...
امیدوارم این تلخی ها ما را ناامید نکند و میل به زیستنِ توام با لبخند را در ما کمرنگ نکند.
زنده باشید و پایدار.
عید واسه همه شور و شوقه ولی دستهای خالی و لبخندهای پوشالی و صورتهای با سیلی سرخ شده، قلب ادمو متلاشی میکنه... ادم دلشمیخاد فرار کنه و نبینه...
اختلاف طبقاتی و بدتر از اون، میل جامعه به سمت ی جامعه ی مصرف گراتر، هر روز بر شدت این دردها اضافه می کنه.
داشتن یه عید واقعی، حق همه ی مردمان ماست.
خیلی ممنونم از حضورتون.
باغ بارانی
کسی ما را نمی پرسد ...
کسی ما را نمی جوید ...
کسی تنهایی ما را .. نمی گرید ...
دلم در حسرت یک دست .. دلم در حسرت یک دوست ...
دلم در حسرت یک بی ریای مهربان مانده است ...
و اما با توام ای آن که بی من .. مثل من تنهای تنهایی ...
کدامین یار ما را .. می برد تا انتهای باغ بارانی ...
کدامین آشنا آیا .. به جشن چلچراغ عشق .. مهمان می کند ما را ...
بگو ای دوست .. بگو ای آن که بی من .. مثل من تنهای تنهایی ...
تو که حتی شبی را هم .. به خواب من نمی آیی ...
تو حتی روزهای تلخ نامردی .. با نگاهت التیام دستهایم را دریغ از ما نمی کردی ...
من امشب .. با تمام خاطراتم با تو خواهم گفت ...
من امشب .. با تمام کودکیهایم برایت اشک خواهم ریخت ...
من امشب .. دفتر تقویم عمرم را به دست عاصی دریای ناآرام خواهم داد ...
همان دریا که می گفتی .. بغض شکوه هایم از گلوی موج خیزش زخم بر می داشت ...
همان دریا که می گفتی .. تو را در من تجلی می کند ای دوست ...
بگو ای دوست .. بگو ای آن که بی من .. مثل من تنهای تنهایی ...
کدامین یار ما را می برد تا انتهای باغ بارانی .....
سپاس بابت این هدیه که با خودتون آوردین.
ممنونم که وقت گذاشتین و خوندین.
ما با درد عجین شده ایم یا درد با ما. نمی دانم .
طبیعت اجازه میده کمی خوشبختی ببینیم
و نکته دردناک اینجاست که این تغییر نگاه ما تغییری در حال بدبختی ایجاد نمیکنه .
بله، درسته.
هر چه قدر هم که حالمون خوش باشه، باز هم تغییری در اصل قضیه نداره، چون حال ما متاثر از پیرامونمون هم هست.
سپاس از حضورتون.
من اسفند رو دوست دارم تکاپوی مردم برای رد شدن از دروازه بدبختی و رسیدن به بهشت موعود ... هرسال از اسفند لذت می برم وقتی لبخندهای مخفیشون میشه شوق و ذوق روفت و روب و خرید های جورواجور
و توصیه می کنم اسفند رو جانانه نفس بکشید و اون زیر چشمی نگام می کنه و میگه با جیب بی پول ؛اکسیژین هم تاقچه بالا میذاره !
من هم اسفند و شور و نشاطش رو دوست دارم؛ هر سال اگه فرصتش باشه، یه سر به جاهای شلوغ شهر می زنم دم عید و از قدم زدن توی اون فضا لذت می برم.
اما تماشای رنج مردمی که فقر امانشون رو بریده هم برام بی نهایت دردآوره...
به امید روزی که تمامی کودکان سرزمینم لب هاشون به خنده باز باشه!
سپاس که هستید.